ما در هر نماز با گفتن «اهدنا الصرط المستقيم» از خداوند راه مستقيم را مىخواهيم.
انسان هر لحظه فكر تازهاى دارد، دوستان و دشمنان، نزديكان و بيگانگان، طاغوتها و وسوسهگران وشياطين نيز با تلقين و تشويق و تهديد و تبليغ، براى انسان طرحهائى را دارند و برنامهريزىهائى مىكنند كه انسان جز با امداد الهى هرگز نمىتواند در ميان اين همه راه كه از هوسها مايه مىگيرد، نجات يابد و راه مستقيم را بپيمايد.
«اهدنا الصراط المستقيم»، را مستقيم:
راه خدا و اولياى خداست.
راهى است كه از هرگونه خطا و انحراف دور است.
راهى است كه ترسيم كننده آن مرا دوست دارد و نيازم را مىداند.
راهى است كه به بهشت منتهى مىشود.
راهى است كه با فطرت سالم هماهنگ است.
راهى است كه اگر در آن راه بميرم شهيد محسوب مىشوم.
راهى است كه از عالم بالا و بالاتر از علم ماست.
راهى است كه انسان در آن دچار شك وپشيمانى نمىشود.
راهى است از همه راهها صافتر، نزديكتر و روشنتر.
وبالاخره راه مستقيم، راه انبيا، شهدا، صالحان وصديّقين است.
اينها نشانههاى راه حقّ ومستقيم است كه شناخت آن مشكل و دقيق است وحركت وپايدارى در آن نياز به امداد الهى دارد.
تبادل لینک - تبادل لینک
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند